Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
Al jaren hangt alcoholmisbruik als een donkere wolk boven het huwelijk met John.
Niet dat hij Ciska mishandelde of verbaal intimideerde, niets van dit alles.
Eigenlijk was John een goede man, hulpvaardig, sociaal en een harde werker voor zijn gezin.
Maar de leugens (over zijn stiekeme ontkennende alcoholgebruik) waren gemener dan een klap in haar gezicht.
Er waren goede tijden, maar merendeel slechte tijden.
Haar bekering tot God op latere leeftijd, heeft hun huwelijk vaak gered, maar uiteindelijk was de maat toch vol.
Ze geeft John te kennen dat ze er klaar mee is. Ze wil scheiden.
Jarenlang gesprekken, beloftes, ruzies, drama, het heeft allemaal niet geholpen.
Hij zat zoals gewoonlijk weer te snurken op de bank. Ciska wilde niet meer zo doorgaan.
Geshockt laat ze John achter op de bank en gaat naar bed.
De volgende morgen ontwijken ze elkaar.
Ze wil graag even met iemand praten. Even de situatie relativeren. Liefst met een neutraal persoon. Ciska denkt aan Roberto. Een maatschappelijk werker die ze via de stichting heeft leren kennen. Een aardige man en betrouwbaar.
Roberto is een Surinaamse man van haar leeftijd en heeft ook een problematisch huwelijk achter de rug. Hij is sinds twee jaar gescheiden. Ze hebben daar regelmatig over gesproken.
Roberto mag haar graag. Er is een klik. Ze kunnen fijn praten met elkaar en hun korte ontmoetingen zijn vriendelijk, plagerig, maar vooral hartelijk. Maar, Ciska is ook recht voor haar raap en dat mag hij wel.
Ze besluit hem te bellen.
Wanneer hij Ciska haar stem hoort bedenkt hij zich geen moment en belooft naar haar toe te komen. Ze spreken af dat hij rond 12 uur bij haar op de zaak zal zijn.
Ze doet open wanneer Roberto aanbelt.
Ciska staat verslagen in de deuropening en laat Roberto binnen.
“Dank je wel, dat je zo snel kon komen, Roberto.”
“Ik heb je nog nooit zo serieus horen klinken. Vandaar dat ik zo gauw mogelijk ben gekomen! Wat is er aan de hand, Ciska?”
Ciska fluistert: “John en ik gaan uit elkaar.”
Roberto’s mond valt open van verbazing. “Wat?” roept hij uit.
Ciska schrikt van zijn heftige reactie en ineens beseft ze wat ze gedaan heeft.
Heb ik het dan toch verkeerd gedaan? Had ik niet bij John weg moeten gaan?
Maar dan corrigeert ze haar eigen gedachten. Nee, het was goed zo. Ze staat er 100% achter. Het kan zo niet langer. Maar de spanning wordt haar teveel.
Ze stort zich in zijn armen met een luide snik, op zoek naar troost.
Roberto, op zijn beurt weer geshockt door haar reactie, aait haar over haar hoofd en zucht medelijdend.
“Kom, laten we even gaan zitten,” stelt Roberto voor.
Ciska nodigt hem uit in haar kantoor, zodat ze er even rustig kunnen praten.
Al gauw blijkt tijdens het gesprek, dat het huwelijk tussen John en Ciska niet veel meer voorstelde.
Ciska geeft aan, dat ze voelde dat zij langzaam aan het afsterven was. Als een weelderige bos bloemen die al 3 weken in de vaas stond.
Eens vol pracht en geur, maar daarna verdord, de bloemen geknakt, de blaadjes uitvallend.
Ze wil genieten van het leven. Naast de pittige baan die ze heeft ook leuke dingen doen en het liefst samen met een partner. Maar John zit elke avond als een zoutzak naast haar op de bank te snurken. Gaat nergens mee naar toe. En van intimiteit is nauwelijks sprake.
Roberto kijkt bezorgd naar Ciska.
Ze ziet er zo zorgelijk en kwetsbaar uit.
Ze heeft tranen in haar ogen.
Wat hij eigenlijk niet begrijpt is: “Waarom heeft ze hem gebeld? Him of all friends?”
Natuurlijk was er altijd de hartelijkheid naar elkaar wanneer ze elkaar ontmoeten.
Ze zijn eigenlijk meer collega’s dan vrienden, maar toch….
Roberto had haar meerdere malen begerig gevolgd met zijn ogen, maar wist dat Ciska onbereikbaar was. Getrouwd; al heel lang; zeer gelovig. Want ze spreekt openlijk over God.
Nee, daar wilde hij zijn handen niet aan branden.
Maar nu, dit…. Dit veranderde de zaak.
Ciska snikt hevig geëmotioneerd. Beseffende dat er een moeilijke weg voor haar ligt.
Roberto legt zijn hand troostend op haar been. God, wat heeft die meid, heerlijke stevige benen. Met moeite kan hij zijn gedachten bij het verhaal van Ciska houden.
Hij schuift zijn stoel naar haar toe en neemt haar hevig snikkende lichaam in zijn armen. Roberto streelt haar haar.
Ciska, legt haar hoofd op zijn brede schouder en voelt zich veilig en zucht diep.
Ze hoort hem diep ademen.
Plotseling wordt er een ander zintuig geprikkeld. “Wat ruikt hij heerlijk.” Ze verbaast zich over deze gedachte.
Roberto voelt een emotie in zich opkomen, die hij niet kan plaatsen. Wat is ze kwetsbaar, deze sterke vrouw. Zo heb ik haar nog nooit gezien?!
Ciska tilt haar hoofd op en Roberto draait net zijn gezicht naar haar toe om haar een kus op haar hoofd te geven.
Hun wangen raken elkaar en er slaat een vonk over. Een warme sensatie vlamt door Ciska haar lichaam.
Wow, wat gebeurt hier?
Hun beiden gezichten verschuiven nog een paar centimeter en hun lippen vinden elkaar.
Er volgt eerst een tedere kus, maar al snel gaat het over in een vurige passionele kus. Hij neemt haar hele mond in zijn mond en omsluit deze met zijn warme lippen.
Innerlijk spat Ciska uit elkaar.
Als bliksemschichten schieten er allerlei gedachten door haar hoofd.
Wat doe ik nu? Mag dit? Kan dit wel? Maar God, wat is dit heerlijk. Wat een hartstocht! Wat een passie! Het lijkt eeuwen geleden, dat ik zoiets gevoeld heb!
Nog enigszins beduusd van deze escapade, valt Ciska achterover in haar stoel.
Dan vallen de puzzelstukjes op hun plaats.
Beelden van elkaars ontmoeting schieten door Ciska haar hoofd.
De knipoogjes, de vriendelijke omhelzingen, de schalkse lachjes.
De opmerking, nadat Ciska voor de zoveelste keer haar iets te strakke truitje naar beneden trok om haar brede heupen en stevige billen te verhullen.
“Je hoeft die ‘lovehandles’ niet te bedekken”, had hij opgemerkt.
Haha, wat voelde ze zich gevleid.
Weer vinden hun lippen elkaar en zijn handen kneden zachtjes haar benen.
Hij kreunt en fluistert: “Oh, wat heb je een goddelijke benen”.
Ciska had veel opmerkingen over haar lichaam gehoord in haar leven, maar dat ze “goddelijke benen” had, nog nooit.
Eerder het tegenovergesteld: Dat ze te dik waren en het toch wel weer tijd was om eens te gaan sporten.
Ciska geniet met volle teugen, van deze nieuwe sensatie.
Roberto zegt Ciska dat ze welkom is wanneer ze wil praten. Zijn lunchpauze was voorbij en ook hij moest terug naar zijn werk.
Ze spreken af om de eerstvolgende zondag elkaar bij Roberto thuis te ontmoeten.
Na nog enkele hartstochtelijke kussen, verlaat Roberto de ruimte en laat Ciska, nog helemaal ondersteboven van het gebeuren, achter.
Haar buikspieren krimpen ineen, ze snakt naar adem. Ze kan het gewoon niet geloven….
Droom ik? Is dit echt gebeurd? Dit kan niet waar zijn?
Nadat ze weer enigszins bij haar positieven is, pakt ze haar spullen en rijdt naar huis.
Onderweg doet ze nog even wat boodschappen. De kinderen komen vanavond eten.
Om 16.00 uur ploft ze de boodschappen binnen en maakt een kop thee voor haarzelf.
John vraagt waar ze toch al die tijd was geweest. Ze was immers die ochtend al om 11.00 uur vertrokken.
Ze vertelt John, dat ze een gesprek heeft gehad met Roberto.
“Dus het is menens”, zei John enigszins benepen. “Ja, John, het is menens.“
Om 19.00 uur druppelen de kinderen binnen.
De sfeer is gespannen. Maar dan is het moment aangebroken, dat Ciska het nieuws gaat vertellen.
Ze kijkt naar John en zegt: “Lieve kids, Papa en ik hebben niet zo’n goed nieuws. We gaan uit elkaar.” Zo dat was eruit.
De kinderen reageren ontzet. Ze geloven hun oren niet. Jonathan is stil. Meredith is boos: “Nu ben ik wel mijn thuis kwijt!” Ciska helpt hen herinneren, dat er vaak ruzie was en nog steeds. En met name het alcoholprobleem groter is geworden.
“Waarom doe je daar niets aan dan?” verwijt Meredith haar vader.
John belooft om stappen te gaan ondernemen, maar Ciska betoogd dat het daar nu te laat voor is. Misschien wel voor hemzelf, maar de scheiding is voor haar definitief.
De stemming is beladen, tranen vloeien, maar uiteindelijk is er gelukkig ook begrip.
De kinderen vertrekken in een behoorlijke mineurstemming, maar dat is begrijpelijk.
Ze wensen Ciska en John sterkte.
Die nacht kan ze de slaap niet vatten.
Ciska streelt haar lichaam. Het voelt inderdaad zacht en warm.
In haar gedachten gaat ze terug naar die middag en volgt als vanzelf zijn bewegingen met haar eigen hand. Ze betast haar glooiende lichaam en glimlacht wanneer ze het zachte vlees boven haar stevige heupen voelt.
Aha, dit zijn dus lovehandles.
Ze voelt nog steeds de kriebels in haar buik.
Ik lijk wel een verliefde puber!
Hoe heerlijk is dit!
Note: Heb jij ook moeite gehad om voor jezelf te kiezen?
