61a. Big smile Gilles

Een warme dag in september. Het is Jazzfestival in Alkmaar.
“Zullen we daar heen gaan?” vraagt Elly, Ciska’s beste vriendin, door de telefoon.
“Mijn zus logeert bij mij. Ik zal haar vragen of ze zin heeft om mee te gaan!”
“Josje, ga je mee naar het Jazzfestival in Alkmaar? Er is daar ook Latin dansen in de openlucht.”
“Oh, dat is goed hoor!”
Zogezegd zo gedaan.
Het is behoorlijk druk wanneer ze op het plein aankomen. Het Salsawereldje is klein en ze komen er vele bekenden tegen. Ciska kan het ritme niet weerstaan en deint mee op de muziek. Ze voelt de kriebels weer in haar buik. Dat vakantiegevoel, de passie. Heerlijk.
Maar ze gaan eerst even een ijsje eten bij een ijssalon iets verderop.
Josje ziet haar zusje genieten.
“Ga maar lekker dansen hoor! Ik zit hier prima!” Elly blijft even bij haar.
Ciska kijkt haar dankbaar aan en loopt naar het groepje bekenden.
Een van de meiden is Eveline, een Tsjechische, voor een tijdje in Nederland. Ze maakt een praatje met haar in het Engels.
Dan ziet Ciska in haar ooghoek een leuke Antilliaanse man, die ook, net als zij, mee staat te deinen op de muziek.
Ze loopt op hem toe en vraagt:”Would you like to dance?”
Omdat ze net met Eva had staan praten in het Engels, ging ze automatisch door in het Engels. Ciska besluit om het zo te houden.
Ze hebben een geanimeerd gesprek over waar Ciska vandaan komt.
“Ik heb in Nieuw Zeeland gewoond, maar ben nu terug in Nederland. Ik moet even wennen aan het Nederlands,” vertelt Ciska in het Engels met een paar Nederlandse woorden ertussen. Het klinkt wel grappig en ze houdt dit aardig vol. Hij is getrouwd en heeft oudere kinderen en nog een nakomertje, een dochter van 11. De man heeft een spontane lach.
“Zullen we een dansje wagen?”
“Oké,” stemt hij toe met een brede lach.
Ze gaan dansen, de man hijgt als een paard; waarschijnlijk wat astmatisch. Dat is echter geen probleem, maar de man heeft een lastig ritme en pasjes. Antillianen hebben vaak hun eigen ritme. The Island way noemt Ciska dit. Het vraagt wat aanpassingsvermogen, maar het lukt enigszins. Ze hebben dikke pret met elkaar en na drie nummers bedankt ze hem voor de gezellige dansjes en gesprek.
Ze geeft hem spontaan een kus op zijn wang en hij houdt haar even stevig vast.
“Dank je wel, dat was erg fijn!” klonk het oprecht in haar oor.
“Bedoelde hij de dansjes of de kus op zijn wang?” schoot het door Ciska’s hoofd.
Maar dan loopt ze weer terug naar haar zus Josje en vriendin Elly.
Hun ijsje is op. Ze lopen nog een stukje door de stad en het is heel gezellig.
Ze drinken nog wat op een terrasje en na een paar uurtjes gaan ze weer naar huis.

Een paar weken later gaat Ciska weer een keer dansen bij een andere salsatent in Alkmaar. In haar uppie deze keer. Wanneer ze net binnen is, komt er een man op haar af, gekleed in een mooi pak en een hoed op.
“Hi, how are you doing?” Ciska kijkt hem even verbaasd aan.
“Waarom spreekt deze man haar in het Engels aan?”
Hij neemt haar mee de dansvloer op en wanneer ze dicht tegen hem aan danst, hoort ze zijn diepe ademhaling. Dan kijkt ze nog eens goed en herkent ze de man van het Jazzfestival. Gilles. Hij ziet haar herkenning en lacht breeduit. Hij houdt haar stevig vast en ze dansen de sterren van de hemel. The Island way.
Ondertussen babbelt hij er vrolijk op los in het Engels. Ciska speelt haar rol gewoon mee. Maar dan komen er bekenden binnen en ze begroeten Ciska in het Nederlands.
“Oh, spreek je ook Nederlands?” reageert hij verbaasd.
“Ja toch. Ik ben Nederlandse, maar heb een tijdje in Nieuw Zeeland gewoond! Dat heb ik je toch verteld?” Ze liegt niet, want ze is er ooit vier weken geweest.
“Oh ja, dat is waar ook. Nou dan gaan we maar over in het Nederlands,”
“Prima hoor.” lacht Ciska.
Ze hebben een gezellige avond en Ciska merkt dat er vlindertjes in haar buik aan het fladderen zijn.
“Maar dit kan niet. Gilles is al heel lang getrouwd. Dus afblijven met de handjes,” spreekt ze zichzelf vermanend toe. Maar lachend voegt ze er nog een zin aan toe: ”Alles kan kapot!” Een uitspraak die ze van haar vriendin Elly heeft geleerd.
Ze gaat naar huis en zwijmelt nog na in de auto. Hij is echt superleuk.

Dan gebeurt er iets heel vreemds.
Wanneer ze op zaterdagochtend in haar winkel bezig is, komt er een man om het hoekje van de deur kijken. Hij trekt zijn hoofd meteen terug.
“Kan ik je misschien helpen?” vraagt Ciska hem vriendelijk.
Weer komt het hoofd om het hoekje.
Wanneer ze elkaar aankijken geloven ze beiden hun ogen niet.
Ciska vliegt hem spontaan om de nek.
“Hey Gilles, hoe kom jij hier terecht?”
“Jeetje, ik was aan het fietsen en kom hier voorbij en had dit nog nooit eerder gezien. Dus ik dacht ik ga even naar binnen kijken. En nu zie ik jou hier. Echt grappig!”
“Is dit echt van bovenaf geregeld?” spookt het door Ciska haar hoofd.
Ze laat trots haar winkel zien en hij is behoorlijk onder de indruk.
“Zo, je doet goed werk hoor. Netjes!”
Ze gaan allebei even op een bank zitten op de meubelafdeling.
Weer kruisen hun blikken elkaar. En bij beiden komen de pretlichtjes in de ogen.
Ciska kan zich niet langer inhouden en slaat haar arm om hem heen.
“Ik ben echt blij je te zien. Er fladdert nu een hele zwerm vlinders in mijn buik.”
Hij lacht verlegen, maar ook bij hem ziet ze het verlangen in de ogen.
Dan beseft ze weer, dat hij getrouwd is.
“Sorry, dat ik zo open spreek, dit had ik niet mogen zeggen. Jij bent getrouwd.”
“Nog wel,” zegt hij wat bedeesd.
Ciska kijkt hem bijna hoopvol aan. “Hoe dat zo?”
“Het gaat al even niet zo lekker tussen mijn vrouw en mij. Vandaar dat dit kon gebeuren, waarschijnlijk!” Doelend op de vonken die tussen hen overspringen.
Het lijkt wel vuurwerk! Maar beiden houden zich in, gezien het feit dat ze zich op de werkvloer bevinden van de winkel en hij getrouwd is.
Ze vertelt hem nu ook eerlijk, dat het hele verhaal over Nieuw Zeeland verzonnen is en dat ze ook drieëndertig jaar getrouwd is geweest en nu dus gescheiden.
“Ik denk dat ik beter kan gaan, want dit loopt anders uit de hand!”
Ciska stemt met tegenzin in. Ze nemen afscheid met een lieve hug.
“Ik zie je misschien nog wel een keer met dansen en anders weet je me te vinden hè?” knipoogt Ciska.
Ze kijkt hem na, wanneer hij door de deur het pand verlaat en laat een diepe zucht.

Er gaan weer een aantal weken overheen, maar ondanks de vele mannen die haar aandacht krijgen, blijft Gilles in haar gedachte.
Wanneer ze naar haar favoriete dansavond bij Liberty gaat en ze zoals gewoonlijk in de buurt van de ingang van de zaal staat, ziet ze ineens Gilles binnenkomen. Ze rent bijna naar hem toe om hem te begroeten. Ze geeft hem een stevige hug en een kus op de wang.
“Wat leuk dat je er bent!”
“Ja, ben wat laat, want ik was met een afscheiding bezig!”
Door de harde muziek vangt ze alleen het laatste gedeelte op.
“Wat, ga je scheiden?” roept Ciska bijna verheugd.
Gilles barst in lachen uit.
“Nee joh, ik was een scheidingswand aan het maken; een klus voor mijn bedrijfje.”
“Oh,” zucht Ciska ietwat teleurgesteld.
“Jeetje, waarom reageer ik toch zo op deze man?” vraagt ze zichzelf af.
Ze dansen een paar Bachata’s, zo goed en kwaad als het gaat, want hij blijft een typisch ritme aanhouden. “Ik dans op de muziek, niet op het ritme!” lacht hij met een brede grijns.
“Dan houdt me maar dicht tegen je aan, anders kan ik je moeilijk volgen.”
En dat doet Gilles, lichaam tegen lichaam, armen om haar heen, gezicht tegen gezicht.
Er gaat een zindering door haar heen, een zindering van genot. Het lijkt bijna een orgasme. Even is ze gewoon in een andere dimensie. Wauw. Na de dans moet ze even bijkomen en gaat even zitten. Wanneer ze even later door iemand anders gevraagd wordt, lijkt het alsof ze in een ijsbad terecht is gekomen. Het nummer duurt té lang en wanneer ze weer terug aan de kant is, is ze Gilles kwijt. Hij is weggegaan, zonder iets te zeggen.
“Jammer,” zucht ze, “wat een heerlijke vent is hij zeg!”