96d. Lissabon, wat ben je mooi

De volgende dag gaat Ciska naar het oude centrum van Lissabon met de haven en de Largo do Carma; een ruïne gelegen op een rots bij de haven.
Deze keer neemt ze de tram. Zo ziet ze ook veel van de omgeving.
Ciska kijkt haar ogen uit. Een prachtig plein aan de haven trekt haar aandacht.
De immense poort en de prachtige architectuur maken dat ze zich klein voelt.
Ze denkt dan altijd aan het feit, dat deze gebouwen allemaal met de hand zijn gebouwd. Er waren toen nog geen hijskranen en liften. Alles gewoon steen voor steen op elkaar.
In de verte ziet ze de rivier De Taag en loopt richting de kant van het water.
Er zijn wat rotsblokken gevormd tot een halve cirkel.
In het midden zit een troubadour. Hij zingt oude luisterliedjes van de Beatles, De Rolling Stones, maar ook John Denver, van alles wat. Ciska kent ze bijna allemaal en zingt zachtjes mee. De man knikt goedkeurend en gebaart haar om naast hem te komen zitten.
“Je hebt een mooie stem, wil je samen met mij zingen?”
Ciska bloost ervan, maar er is verder toch niemand, dus durft ze dit wel.
Zo zitten ze meer dan een uur samen te zingen en Ciska geniet hier intens van.
Hun stemmen klinken harmonieus en ze vormen samen een mooi duet.
Maar dan wil ze verder gaan kijken. Ze bedankt de man hartelijk en hij geeft haar een spontane hug en kus.
Ze kijkt omhoog en zegt spontaan: “Dank U wel Vader, voor dit mooie moment. U keert mijn verdriet naar vreugde.”
Ze loopt richting de rots met daarboven de beroemde ruïne. Het is een behoorlijke klim, maar ze doet het rustig aan en regelmatig rust ze op een bankje om te genieten van het uitzicht. En dat is adembenemend.
“Het is zo heerlijk, dat er niemand naast je loopt die je laat haasten, of door wilt. Gewoon mijn eigen tempo,” mijmert Ciska.
Ze geniet van elk seconde. Ze drinkt een kopje thee, eet wat en geniet van de zon, het uitzicht en de mensen om haar heen. Af en toe een kort praatje, een groet, een glimlach, maar voor de rest: lekker rust.
Dan begint de zon te zakken. Ciska daalt de rots weer af en loopt richting het centrum om te kijken of ze het visrestaurant kan vinden.
Onderweg daarheen komt ze bij een klein plein. Een band speelt allerlei oude soulnummers en daar kan Ciska niet aan voorbijgaan. Ze blijft staan en zingt weer uit volle borst mee en danst dat het een lieve lust is. Dan pakt een van de bandleden haar hand en nodigt haar uit om met hem te dansen.
“Ach, waarom ook niet?” lacht Ciska en ze danst met hem dat het een lieve lust is.
Hij kijkt haar met bewondering aan en geeft haar na afloop een groot applaus en het publiek klapt met hem mee.
Ciska maakt een buiging, geeft de leuke man een hug en vervolgt haar weg.
“Mijn maag rammelt van al deze beweging, laat ik nu maar eens gaan zoeken naar het restaurant.” Ze volgt de plattegrond waarop de receptioniste een cirkel heeft gezet om de plaats van het restaurant. Het is niet ver meer en met een paar minuten is ze op plaats van bestemming.
Ze wordt vriendelijk ontvangen en gevraagd met hoeveel personen ze zijn.
“Uh, alleen ik.”
“Oh, wat spijtig voor u,” de ober kijkt haar aan met een sympathieke blik.
“Is niet erg hoor, of wil jij samen met mij eten?”
De jongeman lacht. “Als ik niet hoefde te werken, had ik dat erg leuk gevonden, maar helaas….”
Hij brengt haar naar een tafeltje achterin het restaurant. Van daaruit kan ze het hele restaurant overzien. Ze bestelt wat te drinken en kijkt rond.
“Hmmm, inderdaad niet zo gezellig om alleen uit te gaan eten.”
Dan ziet ze een jongeman ook alleen aan een tafeltje zitten.
Ze trekt de stoute schoenen aan en loopt naar zijn tafeltje.
“Excuseer mij, maar mag ik je iets vragen?”
“Ja natuurlijk, zeg het maar.”
“Ik ben hier alleen en eigenlijk vind ik het niet zo gezellig om alleen te eten. Zou je het leuk vinden om samen te eten?”
De jongeman kijkt haar verbaasd aan, kijkt even bedenkelijk, maar reageert dan heel spontaan met een: “Ach, ja, waarom niet.” En nodigt haar aan zijn tafel.
Ciska pakt haar tas en schuift bij hem aan.
Op advies van hem, neemt ze de visschotel. Precies wat Bruno haar ook had geadviseerd.
In afwachting van het eten, begint Ciska het gesprek.
“Hoe heet je? Waar kom je vandaan? Wat doe je voor werk? Getrouwd?
“Ik heet Sergio en woon in een kleine stad zo’n twee uur reizen hiervandaan. Ik werk als leraar aan de Universiteit hier in Lissabon en ga daarom eerst hier eten voor ik naar huis ga. Ik ben pas rond negen uur vanavond thuis en dan is het te laat om thuis nog te eten. En nee, ik ben niet getrouwd, maar ik heb een vriendin. En jij?”
“Ik heet Ciska en kom uit het Noorden van Nederland. Ik run een kringloopwinkel (dat behoefde enige uitleg) en heb meerdere vrienden.”
Nou ook dat behoefde enige uitleg. Hij had nog nooit van Friends with Benefits gehoord. Hij was zeer verbaasd over Ciska haar levensstijl, maar vond het super interessant.
“En met al die vrienden heb je dan ook seks?”
“Ja, met een paar vrienden heb ik regelmatig contact en ook seks en soms heb ik een One Night Stand er tussendoor.”
“Dus je hebt elke week seks?”
“Oh jazeker, soms drie, vier of vijf keer. Soms heb ik weken van elke dag of zelfs paar keer per dag.”
“Ja, je bedoelt met een en dezelfde persoon.”
“Nee,” grinnikt Ciska, “soms met twee verschillende op een dag. Of zelfs vijf verschillende op een dag. Bijvoorbeeld wanneer ik naar een Parenclub ga.”
“Parenclub, wat is dat?”
Ondertussen wordt het eten geserveerd. Het ziet er heerlijk uit. Diverse vissoorten sieren het bord. Ze neemt een paar hapjes en vervolgt dan haar verhaal.
“Een club, waar mensen elkaar ontmoeten, die veel van seks houden. Je komt daar binnen, kleedt je om in lingerie, drinkt wat, eet wat, praat wat, danst wat en soms leg je contact met mensen die graag seks met je willen.
Er zijn allerlei faciliteiten om een gezellige avond te hebben. Een zwembad, een sauna, een grote whirlpool, ruimtes met bedden of matrassen op de grond, gratis condooms.
Soms heb je seks met een man of met een man en vrouw, of met drie mannen, of vier of vijf.”
Sergio verslikt zich zowat in zijn eten. Zijn wangen kleuren rood.
“Alles gebeurt met respect voor de ander. Niets moet, alles mag.”
Zijn mond valt open van verbazing.
“Misschien moet ik toch eens een keer naar Nederland komen,” zegt ie met een opgewonden lachje.
“Je mag mijn telefoonnummer wel hebben. Wanneer je naar Nederland komt, bel me maar. Dan kom je gezellig samen met je vriendin bij mij logeren en neem ik jullie mee naar de Parenclub.”
Ze geeft haar telefoonnummer meteen aan Sergio door.
Op zijn telefoon ziet hij meteen hoe laat het is.
“Jeetje, het is zo gezellig met jou, dat ik helemaal de tijd vergeten ben. Ik moet gaan, over vijftien minuten gaat de laatste trein, anders kom ik niet meer thuis.”
“Dan blijf je toch gezellig bij mij in het hotel slapen?” flirt Ciska.
“Wat ben jij een ondeugend vrouwtje?” grapt Sergio.

Op dat moment komt Bruno binnenstappen. Hij is zichtbaar opgetogen, Ciska daar te zien.
Hij loopt op haar toe en groet haar vriendelijk.
“En? Heb ik gelogen? Of is het eten lekker?”
“Het is heerlijk, Bruno!”
“Sorry, meneer, ik zie dat u deze dame kent. Ik moet snel weg, mijn laatste trein vertrekt zo. Mag ik haar overdragen in uw handen?”
“Oh, dat is prima hoor. Kom je bij mij aan tafel zitten dan? Ik heb hier een vaste tafel.”
Ciska lacht. Dit is geen toeval. God heeft het weer prima geregeld.
Ze neemt afscheid van Sergio met een welgemeende hug en kus en bedankt hem hartelijk voor de gezelligheid.
“Jij heel erg bedankt en ik betaal je eten. Heb al in geen tijden niet meer zo gezellig gedineerd. Geniet verder van je leven, maar dat zal wel lukken denk ik,” knipoogt Sergio.
Ciska loopt naar de tafel van Bruno en zwaait Sergio nog even na.
Ook met Bruno heeft ze een leuk gesprek, maar dan meer over haar werk.
Bruno is een wat oudere man en slaapt in hetzelfde hotel als haar. Al is hij aardig, hij is niet echt haar type. Ciska houdt van jong en donker. Bruno is oud en blank.
Ze bestelt nog een dessert terwijl Bruno zijn visschotel gaat nuttigen.
“Wanneer je wilt kunnen we samen terug gaan naar het hotel. Het is niet echt een onveilige stad, maar als vrouw alleen kun je beter niet alleen over straat gaan.”
Ciska is heel blij, dat hij dit voorstelt, want ze had het er ook niet zo op om alleen de nacht in te gaan.
Ze blijven nog een uurtje praten en het is gezellig.
De ober knikt goedkeurend naar Ciska. “U bent een heel spontane dame en ik ben blij dat u deze avond niet alleen aan een tafeltje heeft moeten doorbrengen.
En nu heeft u zelfs twee tafelheren gehad.”
Bruno rekent af, ook haar dessert. Kijk dat is altijd wel prettig wanneer de mannen ouder zijn. Die zijn nog van de oude stempel en zorgen voor de dame.
Bruno opent de deur voor haar en samen reizen ze naar het hotel.

“Heb je nog zin om wat mee te gaan drinken in de bar?”
“Eerlijk gezegd ben ik moe. Ik heb veel gewandeld vandaag en heel veel indrukken opgedaan. Ik vond het reuzegezellig maar morgenochtend vertrek ik alweer vroeg naar Nederland. Het lijkt me dus verstandiger om mijn bedje op te gaan zoeken.
Dank je wel voor je tips en het dessert en de gezelligheid en mijn veilige terugkomst in het hotel.”
“Prima hoor, graag gedaan. Dan wens ik je een goede reis toe.”
Ze krijgt een vriendelijke kus op haar wang en ze geeft hem een kus terug.
Even voelt ze zijn verlangen, maar nee, deze keer laat ze haar verstand spreken.

Eenmaal in bed gelegen sluit ze haar ogen. “Dank u wel Vader, voor deze fantastische dag. Een hele nieuwe ervaring, die ik nooit meer zal vergeten.”